สงครามมด

เกือบทั่วทุกมุมโลก

พวกมดมักจะก่อสงครามกันเอง

อาวุธของพวกมันคือสิ่งที่ธรรมชาติได้มอบให้. บางตัวมีเกราะที่แข็งแกร่ง , เหล็กไนแสนอันตราย หรือแม้แต่ขากรรไกรสุดแหลมคม แล้วก็ยังมีมดขนาดตัวเล็กจิ๋วซึ่งไม่น่าประทับใจนัก แต่มันกลับสามารถควบคุมอาณานิคมที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาเหล่ามดทั้งหมด

อาณานิคมที่เดินทางข้ามทวีปและก่อสงคราม ที่ทำให้มีผู้บาดเจ็บล้มตายหลายล้านตัว ลองมาดูนักรบที่น่าเหลือเชื่อพวกนี้กันเถอะ มดอาร์เจนตินา  เรื่องราวนี้เริ่มต้นในแถบลุ่มน้ำรอบ ๆ แม่น้ำปานามา

ในอเมริกาใต้ มันเป็นมหานครสุดแออัดของเหล่ามด ที่มดหลายสิบสปีชีส์ต่อสู้เพื่อแย่งชิง รวมไปถึงมดคันไฟ, มดทหาร, และมดอาเจตินาที่ไม่ค่อยสำคัญนัก

มันมีความยาวเพียง 2 ถึง 3 มิลลิเมตร และมีขากรรไกรล่างเล็ก ๆ ช่างน่าแปลกใจ ที่มันสามารถรอดชีวิตท่ามกลางเหล่าคู่แข่งสุดแกร่ง บ้านของพวกมันธรรมดาทั่วๆไป อาณานิคมของพวกมัน มีตั้งแต่ขนาดค่อนข้างเล็กไปจนถึงใหญ่

และสามารถพบได้ทุกที่: ใต้ท่อนซุง, กองใบ้ไม้แห้ง, หรือในอาณานิคมเก่าของมดตัวอื่น ที่นี่, มดอาร์เจนตินาจะเตรียมอาวุธที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการต่อกรกับคู่แข่ง:

จำนวน

มดสปีชีส์ส่วนใหญ่จะมีราชินีแค่ตัวเดียวเท่านั้นเพื่อให้กำเนิดมด ในขณะที่มดอาร์เจนตินาทุกตัวสามารถเป็นได้หมด ในมดงานทุก ๆ 120 ตัวจะมีราชินีหนึ่งตัว ซึ่งวางไข่ได้สูงสุด 60 ฟองต่อวัน

นั่นทำให้อาณานิคมของพวกมันเติบโตอย่างรวดเร็วและมีประชากรกว่าหนึ่งล้านหรือพันล้านตัว ทีมราชินีและมดงานบ่อยครั้งจะแยกออกไป และสร้างอาณานิคมใหม่ แต่กลยุทธ์นี้มีข้อเสีย: เมื่ออาณานิคมเติบโตและผลิตลูกหลานจำนวนมาก จะเกิดการกลายพันธ์และอาณานิคมใหม่จะปรับตัวตามสภาพแวดล้อมใหม่.

DNA ของพวกมันจะค่อยๆเปลี่ยนจากรุ่นสู่รุ่น และสะสมความแตกต่าง นั่นทำให้หลังจากนั้นไม่นาน มดที่แยกอาณานิคมออกมาจะกลายเป็นเหมือนญาติห่าง ๆ และจะเริ่มแข่งขันกับอาณานิคมแม่

ในแถบพื้นเมืองของอเมริกาใต้ นี่คือพฤติกรรมของมดอาร์เจนตินา ภายในอาณานิคมของพวกมัน พวกมันมีความร่วมมือกันและเป็นระเบียบอย่างมาก แต่พวกมันต้องต่อสู้ในสงครามที่โหดร้ายกับ มดอาร์เจนตินาอาณานิคมอื่นและมดสปีชีส์อื่น กับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ มดอาร์เจนตินาจะก้าวร้าวมาก

มีการต่อสู้ในทุก ๆ ตารางนิ้ว แต่มันก็ไม่มีทางไปปกครองประเทศข้างเคียงได้ จนกระทั่งมนุษย์ปรากฏตัวขึ้น เราทำในสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปทำ ขนส่งสิ่งต่าง ๆ ทั่วโลกผ่านทางเรือ หนึ่งในนั้น

มีมดราชินีอาร์เจนตินาบางตัวแอบลักลอบไปพร้อมกับเรือ

จากอเมริกาใต้สู่มาเดราและนิวออร์ลีนส์ ทันใดนั้นมดอาร์เจนตินาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโลกที่แปลกประหลาด แทนที่จะอยู่ท่ามกลางศัตรูที่ร้ายกาจ พวกมันพบเพียงเหยื่อเท่านั้น

ไม่มีใครสามารถต่อสู้กับพวกมันได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ เพราะมีเพียงมดราชินีอาร์เจนตินาไม่กี่ตัว ถูกนำเข้ามาสู่โลกภายนอก ทำให้อาณานิคมที่เกิดขึ้นมีความหลากหลายทางพันธุกรรมต่ำมาก ยิ่งไปกว่านั้น,มดอาร์เจนตินาที่เข้ามา ถูกฆ่าไปกว่า 90% ของราชินีในทุกปี

ราชินีน้อยลง ความหลากหลายทางพันธุกรรมก็น้อยลง

ดังนั้นเมื่ออาณานิคมเหล่านี้แผ่ขยายไปทั่วภูมิประเทศ

มดที่แยกออกจากอาณานิคมจึงไม่ถือว่าเป็นญาติห่าง ๆ อีกต่อไป ผลที่ตามมาคือ อาณานิคมใหม่จะไม่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง แต่กลุ่มที่ให้ความร่วมมือจะเรียกว่า "supercolonies"

นี่เป็นกลยุทธ์ที่แปลกมากในอาณาจักรมด มีมดเพียงไม่กี่สปีชีส์จาก 16,000 สปีชีส์ ที่วัฒนาการเป็น supercolonies. Supercolony ถูกสร้างขึ้นบนชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกา และกลายเป็นฐานสำหรับชัยชนะระดับโลกของเจ้ามดตัวจิ๋ว ทุกวันนี้,

มดอาร์เจนตินาอาศัยอยู่ในเขตเมดิเตอร์เรเนียนของ 6 ทวีป และในอีกหลาย ๆ เกาะ. Supercolony นี้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก จากการตั้งถิ่นฐานย่อยในแคลิฟอร์เนีย, ยุโรป,

ญี่ปุ่น, นิวซีแลนด์, และออสเตรเลีย ก่อตัวเป็นมหาอาณานิคมระหว่างทวีปของเหล่ามดอาร์เจนตินา สิ่งนี้ทำให้พวกมันเป็นสังคมที่ใหญ่ที่สุดในโลก

มากมายยิ่งกว่ามนุษย์ แต่ความสำเร็จของพวกมัน ได้เปลี่ยนแปลงระบบนิเวศที่พวกมันรุกราน แคลิฟอร์เนียเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ ในความโลภของพวกมันที่จะขยายอาณาเขต มดอาร์เจนติน่าได้เข้ามาบุกรุกและแทนที่สปีชีส์มดพื้นเมืองกว่า 90%

รวมถึงมดไม้แคลิฟอร์เนียหลายสปีชีส์

แม้ว่ามดไม้ที่เป็นมดงานจะตัวใหญ่ แต่อาณานิคมของพวกมันมีเพียง 3,000 ถึง 6,000 ตัว ไม่มีโอกาสต่อต้าน supercolony ที่กำลังขยายตัวของเหล่ามดอาร์เจนตินาหลายพันล้านตัวได้ มดงานอาร์เจนตินาโจมตีโดยการถู สารพิษไปที่เหยื่อของพวกมัน

ซึ่งจะทำให้ศัตรูระคายเคือง และเป็นการทำเครื่องหมายว่าเป็นเป้าหมายให้กับมดอาร์เจนตินาตัวอื่น ๆ เมื่อพวกมันโจมตี มดอาร์เจนตินาก็จะชำระล้างเหยื่อของพวกมัน ด้วยการตรึงเหยื่อจากคนละฝั่ง และดึงแขนขาออกจากกัน

ไม่สำคัญว่าพวกมันจะตายไปกี่ตัว เพราะพวกมันจะมีเพิ่มขึ้นเสมอ เมื่ออาณานิคมถูกบุกรุกและถูกทำลาย มดอาร์เจนติน่าจะกินไข่ของเหยื่อ ยึดบ้านและดินแดนของพวกมัน

จำนวนมดอาร์เจนตินา ทำให้พวกมันสามารถล่าและกินแมลงต่าง ๆ ได้มากจนเกินไป เมื่อเวลาผ่านไปบางสปีชีส์ก็หายไปจากดินแดนของมดโดยสมบูรณ์ มดอาร์เจนตินาไม่สนใจการทำงานของพืชและสัตว์ในท้องถิ่น พวกมันแค่กินและเดินหน้าต่อไป

และหากที่ต่อไปของพวกมันเป็นทรัพย์สินของมนุษย์ พวกมันก็จะทำตัวหยาบคายเหมือนกับอยู่บ้านตัวเองเช่นกัน พวกมันหาอาหารในถังขยะ, ชามอาหารสัตว์เลี้ยง, และแอบเข้าไปในครัวเพื่อยึดของที่เหลืออยู่